پرسش وپاسخ

سئوال ازاهل سنت وپاسخ شیعه به اهل سنت

پرسش وپاسخ

سئوال ازاهل سنت وپاسخ شیعه به اهل سنت

چهل حدیث درباره ایمان


چهل حدیث درباره ایمان

1. قال الامام علی (علیه السّلام) : الایمانُ معرفَةٌ بالقَلبِ و اقرارٌ باللِسانِ و عَمَلٌ بالأرکانِ.«نهج البلاغه، حکمت 218»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: ایمان عبارت است از شناخت ومعرفت قلبی، اقرار با زبان و عمل با اعضاء و جوارح.

2. قال الامام علی (علیه السّلام) : أصلُ الایمانِ حُسنُ التّسلیم لأمر اللهِ.

«تصنیف غررالحکم، ص 87، ح 1444»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: اصل و اساس ایمان، به نیکوئی تسلیم امر خدا شدن است.

3. قال الامام علی (علیه السّلام) : لا شَرَف اَعلی من الایمان.«تصنیف غرر الحکم، ص 87، ح 1465»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: هیچ شرافتی بالاتر از ایمان نیست.

4. قال الامام علی (علیه السّلام) : أقربُ النّاس مِنَ اللهِ سبحانَهُ أحْسَنُهم ایماناً.«تصنیف غرر الحکم، ص 87، ح 1458»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: نزدیک ترین مردم به خداوند سبحان، کسانی هستند که ایمانِ نیکوتری دارند.

5. قال الامام علی (علیه السّلام) : «لا نَجاةَ لِمَن لا ایمانَ له.«تصنیف غرر الحکم، ص87، ح 1466»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: کسی که ایمان ندارد نجات نخواهد یافت.

6. سُئِلَ عن رسولِ الله صلّی الله علیه و آله فَما علامَةُ الایمانِ؟ فقالَ رسول الله صلّی الله علیه و آله : أمّا علامَةُ الایمانِ فأربَعةٌ: الاِقرارُ بِتَوحیدِ الله و الایمانُ بِهِ و الایمانُ بکُتُبهِ و الایمانُ بِرُسُلِهِ.«تحف العقول، ص 19»

از رسول خدا صلّی الله علیه و آله سؤال شد: نشانه ایمان چیست؟ حضرت صلّی الله علیه و آله فرمود: نشانه ایمان چهار چیز است: 1. اقرار به یگانگی خداوند متعال، 2. اعتقاد و ایمان به آن، 3. ایمان به کتب آسمانی، 4. و ایمان به پیامبران الهی.

7. قال الامام علی (علیه السّلام) : الایمانُ علی أربعة أرکانٍ: اَلتوکّلُ علی الله، و التفویضُ اِلیَ اللهِ، و التسلیمُ لأمرِ اللهِ و الرّضا بقضاءِ اللهِ.«بحار الانوار، ج 75، ص 63»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: ایمان بر چهار رکن استوار است: توکّل بر خدا، واگذاری کارها به پروردگار، تسلیم امر و فرمان خدا بودن و راضی بودن به قضایِ الهی.

8. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : خصلَتان لیسَ فوقَهُما من البرِّ شیءٌ: الایمانُ باللهِ و النّفعُ لعبادِ الله.«تحف العقول، ص 35»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: دو خصلت است که هیچ عمل خیری بالاتر و برتر از آنها نیست؛ ایمان به خدا و سود رساندن به بندگان او.

9. قال الامام علی (علیه السّلام) : لا یکمُلُ ایمانُ عبدٍ حتّی یُحِبَّ مَن أحَبَّهُ اللهُ سبحانَهُ و یُبغِضَ مَنْ أبغَضَهُ اللهُ سبحانَهُ.«تصینف غرر الحکم، ص 88، ح 1477»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: ایمان انسان مؤمن کامل نمی شود مگر اینکه کسانی را که محبوب خدا هستند دوست بدارد و کسانی که مورد تنفّر و غضب پروردگار هستند، مورد بغض او باشند.

10. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : لا یَکمُلُ ایمانُ العبدِ حتّی تکونَ فیهِ اربَعُ خصالٍ، یُحسِنَ خُلقَهُ وَ تسخو نفسُهُ ... .«امالی شیخ طوسی، ص 125»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: ایمان انسان کامل نمی گردد مگر آنکه چهار خصلت در او وجود داشته باشد: 1. اخلاقش نیکو باشد. 2. نفس او نرم و پذیرا باشد. 3. کنترل سخن داشته باشد و بیهوده سخن نگوید. 4. اضافی ثروتش را در راه خدا بدهد.

11. قال الامام علی (علیه السّلام) : اکمَلُکُم ایماناً أحسَنُکُم خُلقاً.«بحار الانوار، ج 68، ص 387»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: کامل ترین شما از نظر ایمان، نیکوترین شما از حیث اخلاق است.

12. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : مَنْ أحبَّ لِلّهِ و أبغَضَ لِلّهِ و أعطَی لِلّهِ فهُوَ ممَّنْ کَمُلَ ایمانُهُ.«وسائل الشیعه، ج 11، ص 431»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: کسی که دوستی و دشمنی او فقط برای خدا باشد و به خاطر رضای خدا عطا و بخشش نماید، از کسانی است که ایمانشان به درجه کمال رسیده است.

13. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : لا یستکمِلُ عبدٌ حقیقةَ الایمانِ حتّی تکونَ فیهِ ثلاثُ خصالٍ: الفقهُ فی الدّین، و حُسنُ التّقدیرِ فی المعیشَةِ و الصَّبرُ علی الرّزایا.«تحف العقول، ص 324»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: بنده به حقیقت ایمان دست پیدا نمی کند مگر اینکه سه خصلت در او وجود داشته باشد: 1. فهم دقیقِ دین، 2. برنامه ریزی نیکو در اداره زندگی، 3. و بردباری در مقابل مصائب و مشکلات.

14. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : انّ الایمانَ عَشرُ درجاتٍ بمنزلةِ السُّلَّم یُصعَدُ منه مِرقاةً بعدَ مرقاةٍ ... .«بحارالانوار، ج 66، ص 166»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: همانا ایمان ده درجه دارد، همانند پلّکانی که پلّه پله از آن بالا می روند ... مقداد در درجه هشتم، ابوذر در درجه نهم و سلمان در دهمین درجه قرار داشت.

15. سُئِلَ عن الامام الصّادق (علیه السّلام) : ما الّذی یُثبِتُ الایمانَ فی العَبدِ؟ قال: الّذی یُثبتُه فیه الوَرعُ و الّذی یُخرِجُهُ منه الطَّمع.«بحارالانوار، ج 67، ص 304»

از امام صادق - علیه السلام - پرسیدند: چه چیزی ایمان انسان را پا برجا و ثابت می کند؟ حضرت فرمود: پرهیزگاری و تقوا، ایمان را در انسان تثبیت می‌ کند و طمع، ایمان را از دل آدمی خارج می سازد.

16. قال الامام علی (علیه السّلام) : خَفضُ الصَّوت و غَضُّ البَصرِ و مشیُ القَصْد من أمارَةِ الایمانِ و حُسنِ التّدین.«تصنیف غرر الحکم، ص 89، ح 1499»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: پائین آوردن صدا، فروبستن چشم و اعتدال در راه رفتن از نشانه های ایمان و دینداری نیکو است.

17. قال الامام علی (علیه السّلام) : وَ علیکُم بالصّبر فانَّ الصّبرَ من الایمان کالرّأسِ من الجَسَدِ، و لا خیرَ فی جَسَدٍ لا رأسَ مَعَهُ و لا فی ایمانٍ لا صبرَ مَعَهُ.«نهج البلاغه، حکمت 79»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بر شما باد به صبر و شکیبائی، زیرا نقش صبر در ایمان همانند سر است برای بدن، و همان طور که بدن بدون سَر فایده ای است، در ایمانِ بدون صبر نیز خیری وجود ندارد.

18. قال النبی صلّی الله علیه و آله : مداراةُ النّاسِ نِصفُ الایمانِ.«تحف العقول، ص 35»

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمود: مدارا کردن با مردم نیمی از ایمان است.

19. قال الامام علی (علیه السّلام) : الایمانُ شجرةٌ، اصلُهَا الیقینُ و فَرعُهَا التّقی و نورُهَا الحیاءُ و ثَمَرُها السّخاءُ.«تصنیف غررالحکم، ص 87، ح 1441»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: ایمان درختی است که ریشه اش یقین، شاخه اش تقوی، نور و شکوفه اش حیاء و میوه آن سخاوت است.

20. قال الامام علی (علیه السّلام) : ثمرةُ الایمانِ الفوزُ عند الله.«تصنیف غررالحکم، ص 88، ح 1491»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: ثمره و نتیجه ایمان، رستگاری در نزد خداوند است.

21. قالَتْ فاطمة سلام الله علیها: جَعَل اللهُ الایمانَ تطهیراً لَکُم من الشّرکِ.«بحار الانوار، ج29، ص223»

حضرت فاطمه سلام الله علیها فرمود: خداوند ایمان را قرار داد تا به واسطه آن بندگان از پلیدی شرک پاک گردند.

22. قال الامام علی (علیه السّلام) : حیاءُ الرّجلِ من نَفسِهِ ثمرةُ الایمان.«تصنیف غرر الحکم، ص 89، ح 1498»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: حیاءِ انسان از خودش ثمره ایمانِ به خداست.

23. قال الامام الباقر (علیه السّلام) : ما أخلَصَ العبدُ الایمانَ باللهِ عزّ و جلّ اربعینَ یوماً، اِلّا زهَّدَهُ اللهُ عزّ و جلّ فی الدّنیا و بصّره داءَها و دواءَها ... .«‌اصول کافی، ج 2، ص 16»

امام باقر (علیه السّلام) فرمود: هیچ بنده ای، چهل روز ایمانش را به خدا خالص نکرد، مگر اینکه خداوند او را نسبت به دنیا بی رغبت گرداند و درد دنیا و داروی آن را به او بنمایاند و سپس حکمت را در دلش قرار دهد و زبانش را به سخنان حکیمانه گویا سازد.

24. قال الامام علی (علیه السّلام) : ما مِنْ شیءٍ یحصل بِهِ الاَمانُ أبلغُ من ایمانٍ و احسانٍ.«تصنیف غررالحکم، ص 88، ح 1488»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: هیچ چیزی بهتر از ایمان به خدا و نیکوکاری، امنیت در دنیا و آخرت را برای انسان حاصل نمی‌کند.

25. قال الامام علی (علیه السّلام) : هُدِیَ مَنْ‌ أخْلصَ ایمانه.«تصنیف غررالحکم، ص 89، ح 1506»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: کسی که ایمان او به پرودگارش خالصانه باشد، اهل هدایت است.

26. قال الامام علی (علیه السّلام) : بالایمانِ یُرتَقی الی ذِروَةِ السعادَةِ و نِهایةِ الحبورِ.«تصنیف غررالحکم، ص 89، ح 1496»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: انسان به واسطه ایمان، به بلندترین قلّه سعادت نائل می گردد و از سرور کامل برخوردار می شود.

27. قال الامام علی (علیه السّلام) : المؤمِنُ دائم الذِّکرِ، کَثیرُ الفکرِ عَلیَ النّعماءِ شاکِرٌ وَ فِی البلاءِ صابرٌ.«‌تصنیف غررالحکم، ص 90، ح 1533»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: انسان با ایمان دائماً مشغول به ذکر خداوند، بیشتر اوقات در حال تفکّر بر نعمت های الهی، شاکر (بر نعمات) و در موقع بلاء و سختی نیز صبور و بردبار است.

28. قال الامام الکاظم (علیه السّلام) : المؤمِنُ مثلُ کَفّتَیِ المیزانُ کُلَّما زیدَ فی ایمانِهِ زیدَ فی بلائِهِ.«تحف العقول، ص 408»

امام کاظم (علیه السّلام) فرمود: انسان مؤمن همانندِ دو کفّه ترازو است که هر چه بر ایمانش افزوده شود، بلاها و امتحاناتش بیشتر می گردد.

29. قال النبیّ صلّی الله علیه و آله : مَن کانَ أکثرُ همهِ نِیلَ الشهواتِ، نزَعَ من قلبهِ‌ حلاوَةُ الایمانِ.«مجموعة ورّام، ص 357»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: کسی که بیشترین همتش رسیدن به خواسته های نفسانی باشد، شیرینی ایمان از قلبش بیرون می‌ رود.

30. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : مَنْ خَلَع جماعَةَ المسلمین قدرَ شبرٍ، خَلَعَ ربقَةَ الایمانِ مِنْ عُنُقِهِ.«وسائل الشیعه، ج 5، ص 377»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: کسی که از اجتماع مسلمین به اندازه یک وجب دوری گزیند، ریسمان ایمان را از گردن خود برداشته (ایمان خود را از دست داده).

31. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : الغَضَبُ یُفسِدُ الایمانَ‌، کما یفسِدُ الخلّ العَسَل.«اصول کافی، ج 2، ص 302»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: خشم و غضب ایمان را فاسد می کند، چنانچه سرکه عسل را تباه می سازد.

32. قال النبی صلّی الله علیه و آله : ما آمَنَ بی مَن باتَ شعْبانَ و جارُهُ طاویاً، ما آمَنَ بی مَنْ باتَ کاسیاً و جارُه عاریاً. ‌«المستدرک الوسائل، ج 8، ص 429»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: کسی که سیر بخوابد در حالیکه همسایه اش گرسنه باشد و نیز کسی که پوشیده بخوابد در حالی که همسایه اش برهنه باشد، به من ایمان نیاورده است.

33. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : من زَنی خَرَجَ من الایمانِ و مَنْ شرِبَ الخَمرَ خرَج من الایمانِ ... .«بحارالانوار، ج 66، ص 197»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: کسی که زنا کند و کسی که شراب بنوشد و کسی که در روز ماه رمضان، عمداً روزه خود را افطار کند، اینها از حوزه ایمان خارج شده اند.

34. قال النبیّ صلّی الله علیه و آله : لا یجتمع الشحُّ و الایمانُ فی قلبِ عبدٍ أبداً.«بحار الانوار، ج 70، ص 302»

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمود: هرگز بخل و ایمان در قلب بنده ای، با هم جمع نمی شوند.

35. قال الامام الباقر(علیه السّلام) : اِنَّ الکذِبَ هُوَ خرابُ الایمانِ.«اصول کافی، ج 2، ص 339»

امام باقر(علیه السّلام) فرمود: دروغگوئی، مایه ویرانی ایمان است.

36. قال الامام الکاظم (علیه السّلام) : ایّاکَ و المزاحُ، فاِنَّهُ یذهب بنورِ ایمانِکَ و یستخف مرُوّتَکَ.«تحف العقول، ص 409»

امام کاظم (علیه السّلام) فرمود: ازشوخی با دیگران بپرهیزید، زیرا که شوخیِ (بی مورد) نورِ ایمان را خاموش نموده و شخصیت تو را سبک می کند.

37. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : لا ایمانَ لِمَن لا أمانَةَ لَه.«بحار الانوار، ج 69، ص 198»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: انسانی که امانتدار نیست، ایمان ندارد.

38. قال الامام علی (علیه السّلام) : «آفةُ الایمانِ الشِّرکُ.«تصنیف غرر الحکم، ص 89، ح 1508»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: شرک به خدا، آفت ایمان است.

39. قال الامام علی (علیه السّلام) : ما آمَنَ باللهِ مَنْ سکنَ الشَکُّ قَلْبَه.

«تصنیف غرر الحکم، ص 87، ح 1446»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: کسی که در قلب او شک و تردید ساکن است، به پروردگار عالم ایمان ندارد.

40. قال النبیّ صلّی الله علیه و آله : افضَلُ الایمانِ، أن تعلَمَ أنّ اللهَ معکَ حیثُ ما کُنْتَ.«‌کنز العمّال، ج 1، ح 66»

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمود: برترین درجه ایمان، آن است که بدانی هر کجا هستی خدا نیز با تو هست.


بخل در چهل حدیث


بخل در چهل حدیث

1. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : لا یَدخُلُ الجنَةَ بخیلٌ.«محجة البیضاء، ج 6، ص 71»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بخیل، وارد بهشت نمی‌شود.

2. قال الامام علی (علیه السّلام) : النظر إلی البخیل یُقسِی القَلبَ.«بحار الانوار، ج 75، ص 53»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: نگاه کردن به شخص بخیل، باعث قساوت و تیر‌‌‌‌گی قلب می‌شود.

3. قال الامام علی (علیه السّلام) : البخیل فی الدنیا مَذمومٌ‌ و فی الآخرة مُعذَّبٌ مَلوم.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخیل در دنیا دچار مذمت و نکوهش و در آخرت گرفتار عذاب و سرزنش می‌شود.

4. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : خصلَتانِ لاتَجتمعانِ فی مسُلِم: البُخل و سُوءُ الخلَق.«بحار الانوار، ج 70، ص302»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: دو خصلت است که در مسلمان جمع نمی‌شود: بخل و بد اخلاقی.

5. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : لا یَنبغی لِلمُؤمن أنْ یکونَ بَخیلاً و لا جباناً.«محجة البیضاء، ج 6، ص 74»

رسول خداصلی الله علیه و آله فرمود: برای مؤمن شایسته نیست که بخیل و ترسو باشد.

6. قال الامام علی (علیه السّلام) : البُخلُ باخراجِ ما أفْترضه الله سُبْحانه من الأموالِ أقْبَحُ البُخل.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخل ورزیدن نسبت به پرداخت آنچه خداوند سبحان (از اموال) واجب کرده است، زشت‌ترین نوع بخل است.

7. سُئلَ الامام الحسن (علیه السّلام) عن البُخل، فقال: هو أنْ یَری الرَّجلُ ما أنفقهُ تَلَفاً و ما أمسَکَهُ شرَفا.«بحار الانوار، ج 75، ص 113»

از امام حسن (علیه السّلام) در مورد معنای بخل پرسیدند، حضرت فرمود: بخل آن است که انسان آنچه را انفاق و خرج می‌کند از دست رفته و بیهوده بپندارد و آنچه را که نگه می‌دارد، مایه شرف و بزرگی بداند.

8. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : إنّما الشَّحیح مَنْ منع حقَّ الله و أنفقَ فی غَیرِ حقِّ اللهِ عزّوجل.«معانی الاخبار، ص 246»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: بخیل کسی است که از پرداخت حق خدا (مانند زکات و خمس) خودداری نموده، در راه غیر خدا بذل و بخشش می‌کند.

9. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : أبخلُ النّاس مَن بَخِلَ بما أفْتَرِضَ الله علیه.«بحار الانوار، ج 73، ص 300»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بخیل‌ترین مردم کسی است که نسبت به پرداخت آنچه خداوند بر او واجب کرده است، بخل بورزد.

10. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : البُخلُ أذمُّ الأخلاق.«بحار الانوار، ج 69، ص 199»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بخل، مذموم ترین خلق و خوی است.

11. قال الامام علی (علیه السّلام) : مَنْ بَخَلَ بِمالهُ ذَلَّ و مَنْ بَخَلَ بِدینِهِ جَلَّ.«غررالحکم، ص 335»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: کسی که در مال خود بخل ورزد، خوار و ذلیل گردد و آن کسی که نسبت به دین خود بخل ورزد، عزیز و بزرگوار شود.

12. قال الامام علی (علیه السّلام) : البَخیلُ یَسْمَحُ مِنْ عِرضِهِ بأکثَرِ ممّا أمْسَکَ مِنْ عَرضِهِ و یُضَیِّعُ مِن دینه أضعافَ ما حفظ مِن نَشَبِهِ.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخیل بیشتر از آنچه از مالش امساک می کند از آبرویش می‌بخشد و از دین خود چندین برابر دارائی و ثروتش تباه می‌سازد.

13. قال الامام علی (علیه السّلام):البُخلُ یُذِلُّ مُصاحِبَهُ و یُعِزُّ مُجانِبَهُ.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخل، صاحب خود را خوار و ذلیل می‌کند و کسی را که از آن دوری کند، عزیز و ارجمند می‌دارد.

14. قال الامام علی (علیه السّلام) : البَخیلُ ذلیلٌ بینَ أعِزَّتِهِ.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: شخص بخیل میان دوستان و عزیزان خود، خوار و ذلیل است.

15. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : مَنْ بَرِءَ من البُخلِ نالَ الشَّرَف.«بحار الانوار، ج 75، ص 229»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: کسی که از بخل (و تنگ ‌نظری) دوری جوید به شرافت و بزرگی رسیده است.

16. قال الامام الرّضا (علیه السّلام) : البَخیلُ بَعیدٌ مِن الله، بَعیدٌ من الجَنَّةِ، بَعیدٌ مِن النّاس، قریبٌ مِن النّار.«بحار الانوار، ج 68، ص 356»

امام رضا (علیه السّلام) فرمود: انسان بخیل از خدا، بهشت و مردم دور و به آتش دوزخ نزدیک است.

17. قال الامام علی (علیه السّلام) : البُخلُ جِلبابُ المَسکَنَةِ.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخل، جامة فقر و تهیدستی است.

18. قال الامام الرّضا (علیه السّلام) : إیّاکم و البُخلَ فَانّها عاهةٌ لا تکونُ فی حرّ و لا مُؤمن إنّها خِلافُ الإیمان.«بحار الانوار، ج 75، ص 364»

امام رضا (علیه السّلام) فرمود: از بخل برحذر باشید چرا که بخل آفتی است که در هیچ انسان آزاده و مؤمنی نمی باشد، همانا بخل خلاف ایمان است.

19. قال الامام علی (علیه السّلام) : البخل جامعٌ لَمساوِی العُیوب و هو زِمامٌ یُقادُ به إلی کلِّ سُوء.«بحار الانوار، ج 73، ص 307»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخل گرد آورنده بدی‌ها و عیب‌ها است و آن افساری است که انسان با آن به سوی هر بدی ای کشیده می‌شود.

20. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : لَیستْ لِبخیلٍ راحةٌ.«بحار الانوار، ج 73، ص 303»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: شخص بخیل، آسایش و راحتی ندارد.

21. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : حُرَّمتِ الجنةُ عَلی المَنّان و البخیل و القَتّات.«بحار الانوار، ج 70، ص 308»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بهشت بر کسی که (بر مردم) منت می‌گزارد و نیز بر انسان بخیل و سخن چین حرام شده است.

22. قال الامام علی (علیه السّلام) : البخیل أبداً ذلیلٌ.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخیل، همیشه خوار و زبون است.

23. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : جاهلٌ سَخِیٌّ أفضلُ مِن ناسکٍ بخیل.

«بحار الانوار، ج 74، ص 288»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: نادان با سخاوت و گشاده دست از پارسای بخیل، برتر است.

24. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : شابٌّ سخی مُرهَقٌ فی الذُّنوب أحبُّ إلی الله مِن شَیخٍ عابدٍ بخیل.«الکافی، ج 4، ص 41»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: جوان با سخاوتی که مرتکب گناهانی شود، نزد خدا از پیرمرد عابد بخیل محبوب‌تر است.

25. قال الامام علی (علیه السّلام) : البَخیلُ خازِنٌ لِوَرَثَتِه.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخیل، خزانه دار و جمع کننده برای وارثان خویش است.

26. قال الامام علی (علیه السّلام) : البخیلُ یَبْخلُ علی نَفسهِ بالیَسیرِ مِن دنیاهُ و یَسْمَحُ لِوارثهِ بِکلّها.«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخیل جز به مقدار کمی از دارائی خود، بر خودش بخل می‌ورزد و (بعد از مدتی) تمام دارائی خود را به وارثش می‌بخشد.

27. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : لا یَطمَعَنَّ البَخیلُ فی صِلَةِ الرَّحم.«بحار الانوار، ج 73، ص 304»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: شخص بخیل نسبت به صلة رحم رغبتی از خود نشان نمی‌دهد.

28. قال الامام الرّضا (علیه السّلام) : لسَّخیُّ یَأکُلُ طعام النّاس لِیَأکلوا مِن طعامِهِ و البَخیلُ لا یَأکُلُ طعام النّاس لِکَیلا یَأکلوا مِن طعامِهِ.«مستدرک الوسائل، ج 15، ص 258»

امام رضا (علیه السّلام) فرمود: شخص سخاوتمند از غذای دیگران می‌خورد تا دیگران هم از غذای او تناول نمایند، اما بخیل از غذای دیگران نمی‌خورد تا دیگران هم از غذای او نخورند.

29. قال الامام علی (علیه السّلام) : أبْخَلُ النّاس مَن بَخِلَ علی نَفسِهِ بِمالِهُ و خَلَّفَه لِوارثِهِ.«غررالحکم، ص 103»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخیل‌ترین مردم کسی است که با ثروتش بر خود بخل ورزد و آن را برای وارثش بر جای نهد.

30. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : إِنَّ أبخَلَ النّاس مَن بَخِلَ بالسّلام.

«بحار الانوار، ج 76، ص 4»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بخیل‌ترین مردم کسی است که در سلام کردن بخل ورزد.

31. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اللّهمَّ إنّی أعوذ بِکَ مِنَ البُخل ... .«محجة البیضاء، ج 6، ص 72»

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله در دعائی به خداوند عرضه می‌دارد: خدایا! پناه می‌برم به تو از بخل و تنگ نظری.

32. قال الامام الصّادق (علیه السّلام) : خیارُکُم سُمَحائکُم و شِرارُکُم بُخَلائکُم.

«بحار الانوار، ج 70، ص 307»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: بهترین شما، جوانمردان با سخاوت و بدترین شما، بخیلانتان هستند.

33. قال الامام علی (علیه السّلام) : البُخلُ بالموجود سوء الظَّن بالمَعبود.

«غررالحکم، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: بخل ورزیدن به دارائی موجود، بدگمانی به خداوند است.

34. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : حَسْبُ البَخیلِ مِنْ بُخلِهِ سوء الظنِّ بِرَبِّهِ، مَن ‌أیْقَنَ بالخَلَفِ جادَ بالعطیِّه.«بحار الانوار، ج 70، ص 307»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: برای (گنه‌گار بودن) بخیل همین بس که به پروردگارش بدگمان است، کسی که به جایگزینی انفاق و بخشش از طرف خداوند یقین داشته باشد، نیکو بخشش می‌کند.

35. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : إنْ کانَ الخَلَفُ مِنَ الله عزّوجل حقّاً فَالبُخلُ لِماذا؟«بحار الانوار، ج 75، ص 190»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: اگر جایگزینی انفاق و بخشش از طرف خداوند حق است (که حق است)، پس بخل ورزیدن برای چه؟

36. قال الامام علی (علیه السّلام) : عَجِبتُ لِلبَخیلِ یَستَعجِلُ الفقرَ الذی مِنهُ هَرَبَ و یَفُوتُهُ الغِنَی الذی إیّاه طَلَبَ فَیَعیشُ فی الدّنیا عَیْشَ الفُقراء و یُحاسَبُ فی الاخرةِ حِسابَ الأغنیاء.«نهج البلاغه، حکمت 121»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: در شگفتم از برای شخص بخیل که می‌شتابد به سوی تنگدستی و فقری که از آن گریزان است و مال و ثروتی را که می‌جوید از دست می‌دهد، لذا در دنیا مانند فقیران زندگی می‌کند و در آخرت مانند توانگران به حسابش رسیدگی می‌شود.

37. قال الامام علی (علیه السّلام) : یا بُنَیَّ ... إیّاک و مُصادقَةَ البَخیل فإنَّهُ یَقعُد عنک أحوجَ ما تکون الیه.«نهج البلاغه، حکمت 37»

امام علی (علیه السّلام) (خطاب به فرزندش امام حسن (علیه السّلام)) فرمود: پسرم! از دوستی با بخیل بپرهیز، زیرا او از تو باز می‌دارد آن چه را که بسیار به آن نیازمندی.

38. قال الامام علی (علیه السّلام) : لا تُدخِلَنَّ فی مَشورتک بخیلاً یَعْدِلُ بک عن الفضلِ و یَعدِکُ الفقر.«نهج البلاغه، نامه 53»

امام علی (علیه السّلام) (در ضمن نامه خود به مالک اشتر) فرمود: در مشورت خود انسان بخیل را دخالت مده که تو را از نیکی و بخشش باز داشته، از فقر و تنگدستی می‌ترساند.

39. قال الامام علی (علیه السّلام) : لیس لِبخیلٍ حبیبٌ.«غررالحکم، ص 315»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: شخص بخیل، دوست و رفیقی ندارد.

40. قال الامام الرّضا (علیه السّلام) : البخل یُمَزِّقُ العِرض.«بحار الانوار، ج 78، ص 357»

امام رضا (علیه السّلام) فرمود: بخل، انسان را رسوا و بی‌آبرو می‌کند.

چهل حدیث : تحصیل و کسب علم


چهل حدیث : تحصیل و کسب علم

1. قال الامام علی بن الحسین (علیه السلام) : لَوْ یَعلَمُ النّاس ما فی طَلَبِ العِلْمِ لَطَلَبُوهُ و لَو بِسَفْکِ المُهَج و خوضِ اللُّجَج.«الکافی، ج 1، ص 35»

امام سجاد (علیه السلام) فرمود: اگر مردم می دانستند که در جستجویِ دانش چه چیزی نهفته است، بی گمان در پی آن می رفتند اگر چه موجب ریختن خونِ آنها و فرو رفتن در دریاها می شد.

2. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ تعلَّمَ العِلْمَ للتّکبّرِ ماتَ جاهلاً وَ مَنْ تعلَّمَ للقُولِ دونَ العَمَلِ ماتَ منافقاً و من تَعَلَّمَهُ للمناظَرَةِ ... .«المواعظ العددیه، ص 262»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس دانش را بیاموزد تا بزرگی و تکبّر نماید، نادان از دنیا می رود و کسی که دانش را فقط برای گفتن و نه برای عمل کردن فرا گیرد، منافق از دنیا می رود و کسی که برای مناظره و جدال با دیگران دانش را فرا گیرد فاسق از دنیا می رود و کسی که برای فراوانی ثروت علم را فرا گیرد، کافر از دنیا می رود و هر کسی که برای عمل کردن دانش را فرا گیرد، عارف از دنیا خواهد رفت.

3. قال الامام الباقر (علیه السلام) : سارِعُوا فی طَلَبِ العِلْمِ فو الذّی نَفسی بِیَدِهِ لَحَدیثٌ واحدٌ فی حلالٍ و حرامٍ تأخُذه عن صادقٍ خیرٌ من الدّنیا ... .«المحاسن، ج 1، ص 356»

امام باقر (علیه السلام) فرمود: در طلب علم شتاب کنید، سوگند به آن که جانم در دست اوست تنها اگر یک حدیث در حلال و حرام از شخص راستگوئی فرا بگیری، برای تو بهتر است از دنیا و آنچه از زر و سیم در آن وجود دارد.

4. قال الامام علی (علیه السلام) : اَلْعِلْمُ مصباحُ العقلِ.«تصنیف غررالحکم، ص 43، ح 69»

امام علی (علیه السلام) فرمود: علم، چراغ و راهنمای عقل و خرد است.

5. قال الامام الصادق (علیه السلام) : لیسَ العِلْمُ بکَثْرَةِ التّعَلُّمِ، اِنّما هو نورٌ یَقَعُ فی قَلبِ مَنْ یُریدُ اللهُ أن یَهدِیَهُ ... .«منیة المرید، ص 149»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: علم و دانش با فراوانی آموختن به دست نمی آید، بلکه نوری است که در دلِ آنکه خدا هدایتش را بخواهد، می تاباند. پس هرگاه به دنبال علم رفتی، ابتداء جوهرة بندگی را در جان خویش بجوی و با بکار بستن دانش آنرا به دست آور و فهم را از خدا بخواه تا او به تو عنایت کند.

6. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اکثَرُ النّاسِ قیمَةً أکثَرُهم عِلماً وَ‌ أقَلّ النّاسِ قیمةً أقَلُّهم علماً.«من لایحضره الفقیه، ج 4، ص394»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: با ارزش ترین مردم، عالم ترین آنها و کم ارزش ترینِ مردم، نادان ترین ایشان است.

7. قال الامام علی (علیه السلام) : ألا لا یَستَحْیِیَنَّ مَنْ لایَعْلَمُ أن یتَعلَّمَ، فاِنَّ قیمَةَ کلِّ امْرِیءٍ ما یَعْلَمُ.«من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 394»

امام علی (علیه السلام) فرمود: آگاه باشید! مبادا کسی که جاهل است از آموختن علم و دانش شرم و حیا کند، پس بدرستی که ارزش هر انسان به میزان علم اوست.

8. قال الامام علی (علیه السلام) : اَلعِلْمُ أصلُ کلِّ خَیرٍ و الْجَهْلُ أصلُ کلِّ شرٍّ.

«تصنیف غررالحکم، ص 43، ح 80»

امام علی (علیه السلام) می فرماید: علم و دانش بنیاد و ریشة همة خوبیها و نادانی ریشه و اساس همة بدیهاست.

9. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : تَعلَّمُوا العِلْمَ، فاِنَّ تَعَلُّمَه حسنةٌ وَ مُدارَسَتُهُ تَسبیحٌ و البَحْثُ عَنْهُ جِهادٌ و تَعلیمَهُ مَنْ لا یَعلَمُهُ صَدَقَةٌ و بذلُهُ لأهلِهِ قُربَةٌ ... .«تحف العقول، ص 28»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: علم بیاموزید که آموختن آن نیکی است و خواندن و دوره کردن آن، تسبیح و بحثِ پیرامونِ آن جهاد و آموزش آن به کسی که نمی داند، صدقه، و بذلِ آن به اهلش موجبِ نزدیکی به خداست؛ چرا که علم نشان دهندة حلال و حرام و جوینده اش را به بهشت راه بر است و در وحشت مونس و در تنهائی همراه و در خوشی و ناخوشی، راهنما و سلاحی علیه دشمنان و زیوری برای دوستان است.

10. قال الامام علی (علیه السلام) : مَنْ قاتَلَ جهلَهُ بعلمِهِ فازَ بالحظِّ الأسعَدِ.«تصنیف غررالحکم، ص 44، ح 111»

امام علی (علیه السلام) فرمود: کسی که با دانش خود به پیکار با جهلِ خویش برخیزد، به بالاترین خوشبختی می رسد.

11. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : انّ الله عزّ و جلّ یقولُ: تَذاکُرُ العِلْمِ بینَ عبادی ممّا تَحیی علیهِ القلُوبُ المیتَةُ اذا هم انتَهُوا فیهِ الی أمری.«الکافی، ج 1، ص 40»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خداوندِ عزّ و جلّ می فرماید: گفتگوی علمی در میان بندگانم، دلهای مرده را حیات می بخشد؛ آن گاه که در آن به أمرِ من برسند.

12. قال الامام علی (علیه السلام) : علیکُم بِطَلَبِ العِلْمِ فَانِّ طَلَبَهُ فریضَةٌ.«کنزالفوائد، ج 1، ص 319»

امام علی (علیه السلام) فرمود: همواره در پی تحصیل علم باشید که فراگیری آن امری واجب است.

13. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : طلبُ العلمِ فریضةٌ علی کلِّ مُسْلِمٍ، ألا انّ اللهَ یحبُّ بُغاةَ العِلْمِ.«الکافی. ج 1، ص 30»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: جستجو و فراگیری علم و دانش بر هر مسلمانی واجب است هر آینه آگاه باشید که خداوند جویندگان دانش را دوست دارد.

14. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : ما مِنْ مؤمِنٍ و لا مؤمِنَةٍ و لاحُرٍّ و لا مملوکٍ الّا و للهِ عَلیهِ حقٌّ واجبٌ أن یتعَلَّمَ من العلمِ و یتفَقَّهَ فیهِ.«مجمع البیان، ج 2، ص782»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ مرد و زن مؤمن و هیچ انسانِ آزاد و یا بنده ای نیست مگر آنکه حقّی واجب از جانب خداوند بر گردن اوست و آن آموختن دانش و تفقّه در آن است.

15. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : طَلبُ العلمِ فریضةٌ عَلی کلِّ مؤمِنٍ فاغْدُ أیّهَا العَبْدُ عالِماً أو متعلّمِاً و لاخیرَ فیما بین ذلک.«الفردوس، ج 2، ص 437، ح 3908»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: فراگیری علم بر هر مؤمنی واجب است، پس ای بنده! یا عالم باش و یا در حال یادگیری آن، که در غیر این دو حالت خیری وجود ندارد.

16. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اُطلُبُوا العِلْمَ وَ لو بالصّینِ، فانَّ طَلَبَ العِلْمِ فریضَةٌ عَلی کلِّ مسلم.«وسائل الشیعه، ج 27، ص 27»

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: به دنبال فراگیری و آموختن علم بروید هر چند در چین باشد، همانا آموختن علم بر هر مسلمانی واجب است.

17. قال الامام علی (علیه السلام) : اُطلُبُوا العِلْمَ وَ لو بالصّینِ، و هو علمُ معرفةِ النفسِ و فیه معرفةُ الربِ عز و جل.«بحار الانوار، ج 2، ص 32»

امام علی (علیه السلام) فرمود: به دنبال فراگیری و آموختن علم بروید هر چند در چین باشد، و آن علم معرفه النفس (خود شناسی) است که در آن شناخت پروردگار متعال می باشد.

18. قال الامام الصادق (علیه السلام) : طلبُ العِلْمِ فریضةٌ عَلی کلِّ حال.«بصائر الدرجات، ج 2، ص 2»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: فراگیری و آموختن دانش در هر حال بر انسان واجب است.

19. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : خُیِّرَ سُلَیمانُ بینَ المُلکِ و المالِ و العلمِ، فاختارَ العِلْمَ فاُعطیَ العِلْمَ و المالَ و الْمُلکَ باختیارِهِ العِلْمَ.«الفردوس، ج 2، ص 192، ح 2957»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: حضرت سلیمان بین پادشاهی، مال و علم مخیّر شد، ایشان علم را انتخاب کردند و با این انتخاب هم علم و هم مال و هم پادشاهیِ دنیا به ایشان بخشیده شد.

20. قال الامام علی (علیه السلام) : اُغْدُ عالِماً أو متعلّماً وَ لاتَکُنِ الثّالثُ فتَعْطَبَ.«کنزالفوائد، ج 2، ص 31»

امام علی (علیه السلام) فرمود: یا عالم باش و یا در حال فراگیری آن و در حالتِ سوّم نباش که هلاک می گردی.

21. قال الامام علی (علیه السلام) : النّاسُ ثلاثَةٌ: فعالِمٌ ربّانِیٌ، وَ مُتَعلِّمٌ عَلی سَبیلِ نجاةٍ و هَمَجٌ رعاعٌ أتباعُ کلِّ ناعِقٍ ... .«جامع بیان العلم، ج 2، ص 112»

امام علی (علیه السلام) فرمود: مردم بر سه دسته اند: 1. عالم ربّانی، 2. طالب علمی که در راه نجات قرار گرفته، 3. انسان بی سر و پای پستی که به دنبال هر بانگی روان است، این گروه از نور علم پرتوی بر نگرفته و به ستون استواری پناه نبرده اند.

22. قال الامام الصادق (علیه السلام) : لستُ اُحِبُّ أن أرَی الشابَّ منکم الّا غادِیاً فی حالَین: اِمّا عالِماً أو متعَلِّماً، فاِنْ لَمْ یفعَلْ فرَّط ... .«امالی شیخ طوسی، ص 303»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: دوست ندارم که جوانان شما را جز در دو حالت ببینم: یا عالم باشند و یا در طلب علم، که سوگند به آنکه محمّد صلی الله علیه و آله را به حقّ به پیامبری برگزید، اگر چنین نکنند، کوتاهی کرده اند و اگر کوتاهی کنند، تباه می شوند و اگر تباه و ضایع شوند، مرتکب گناه شده اند و در این صورت جایگاه آنان در آتش است.

23. قال أبو عَبْدالله (علیه السلام) : طَلَب الْعِلْمِ فریضَةٌ.«الکافی، ج 1، ص 35»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: طلب علم واجب است.

24. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : أفضلُ الاعمالِ علی ظَهرِ الأرضِ ثَلاثَةٌ: طلبُ العِلْمِ و الجِهادِ و الکَسْبُ.«تنبیه الغافلین، ص 428»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بهترین کارها بر روی زمین سه چیز است، تحصیل علم، جهاد در راه خدا و کسب و تجارت (برای تحصیل روزی).

25. قال الامام علی (علیه السلام) : أیّها النّاسُ، اِعلَمُوا أنَّ کَمالَ الدّینِ طَلَبُ العِلمِ و العَمَلُ بِهِ.«الکافی، ج 1، ص 30»

امام علی (علیه السلام) فرمود: ای مردم، بدانید که کمالِ دین در فراگیری علم و عمل به آن است.

26. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ خَرَجَ مِنْ بیتِهِ لِیَلْتَمِسَ باباً منَ العِلْمِ کتب اللهُ عزّ و جلّ لَهُ بکُلِّ قَدَمٍ ثوابَ نبیِ مِن الأنبیاءِ ... .«جامع الاخبار، ص 110»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس برای آموختن بابی از علم از منزلش خارج گردد، خداوند برای هر قدمی که بر می دارد پاداش پیامبری از پیامبران را می نویسد و در برابر هر حرفی که می شنود یا می نویسد شهری در بهشت به او عطا می کند.

27. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اِذا جاءَ المَوتُ طالِبَ العلمِ و هُوَ عَلی هذه الحالِ ماتَ و هُوَ شهیدٌ.«منیة المرید، ص 122»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هنگامی که مرگِ طالب علم فرا رسد در حالی که او در جستجوی علم است، می میرد در حالی که شهید است.

28. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : طَلَبُ العِلْمِ أفضَلُ عند اللهِ عزوجل من الصَّلاةِ و الصّیامِ و الحجّ و الجهادِ فی سبیلِ الله.«الفردوس، ج 2، ص 438، ح 3910»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: طلب علم در نزد خداوند عزّ و جلّ، برتر از نماز و روزه و حج و جهاد در راه خداست.

29. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : طالِبُ العِلْمِ اَحبَّهُ اللهُ و أحبَّهُ الملائکةُ و أحبَّهُ النبیونَ.«جامع الاخبار، ص 110»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خداوند، فرشتگان و انبیاء الهی، همه دوستدارِ طالب علم هستند.

30. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ غَدا یطلُبُ علماً کانَ فی سبیلِ الله حتّی یرجِعَ و المَلائکةُ لَتَضَعُ اجنَحَتِها لطالِبِ العلمِ.«المعجم الکبیر، ج 8، ص 66، ح 7388»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که بر می خیزد و به دنبال علم می رود، در راه خدا قدم برداشته تا به منزل بازگردد و فرشتگان بالهایشان را برای او می گسترانند.

31. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : انّ اللهَ تعالی قَدْ تکفَّلَ لِطالِب العِلْمِ بِرزقِهِ خاصَّةً عمّا ضَمِنَهُ لغیرِهِ.«منیة المرید، ص 160»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: همانا خداوند متعال روزی طالب و جویندة علم را به طور ویژه، افزون بر آنچه برای دیگران تضمین کرده، به عهده گرفته است.

32. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : اِنّه یستَغْفِرُ لِطالِبِ العِلْمِ مَنْ فی السَّماءِ و مَنْ فی الاَرضِ حتّی الحوتُ فی البحرِ.«الکافی، ج 1، ص 34»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس در آسمان و زمین است حتّی ماهیان دریا، همه برای طالب علم استغفار و طلب آمرزش می کنند.

33. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : انَّ طالِبَ العِلْمِ اذا ماتَ‌ غَفَراللهُ لَهُ و لِمَنْ حَضَرَ جَنازَتَهُ.«ارشاد القلوب، ص 160»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرگاه طالب علم از دنیا برود، خداوند او و هر کس را که در تشییع جنازه اش حاضر شود، می بخشد.

34. قال الامام علی (علیه السلام) : مَجْلِسُ العِلْمِ روضَةُ الجَنَّةِ.«المواعظ العددیّه، ص 60»

امام علی (علیه السلام) فرمود: مجلس علم، باغی از باغهای بهشت است.

35. قال الامام الصادق (علیه السلام) : مَنْ تَعلَّمَ العِلْمَ و عَمِلَ بِهِ و عَلَّم للهِ، دُعِی فی ملکوتِ السّماواتِ عظیماً.«الکافی، ج 1، ص 35»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر کس برای خدا علم بیاموزد و بدان عمل کند و به دیگران یاد بدهد، در ملکوت آسمانها به بزرگی یاد شود.

36. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : العِلْمُ خزائنُ و مفتاحُها السّؤالُ.«تحف العقول، ص 41»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: علم دارای گنجینه هائی است که کلید آنها سؤال است.

37. قال الامام علی (علیه السلام) : مَنْ اکثَرَ الفِکرَ فیما تعلَّمَ، أتقَنَ علمَهُ وَ فَهِمَ ما لَمْ یکُنْ یفهَمُ.«غررالحکم، ص 57، ح 573»

امام علی (علیه السلام) فرمود: هر کسی در آنچه فرا گرفته نیک بیندیشد، علم خود را استوار نموده و آنچه را نفهمیده، خواهد فهمید.

38. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ تعلَّم العِلْمَ ریاءً وَ سُمعَةً یریدُ به الدّنیا، نزعَ اللهُ بَرَکَتَهُ و ضَیَّقَ علیهِ معیشَتَهُ و وَکلَهُ اللهُ الی نفسِهِ ... .«مکارم الاخلاق، ج 2، ص 348»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس دانش را برای ریا و خودنمائی و به دست آوردن دنیا فراگیرد، خداوند برکت خود را از او برداشته و روزی را بر او تنگ می کند و او را به خودش وا می گذارد و هر کس را خدا به خودش واگذارد، هلاکتِ او حتمی است.

39. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ تعلَّمَ علماً لغیرِ اللهِ أو ارادَ به غیرَ الله فلیتبَوَّأ مقعَدَهُ من النّارِ.«منیة المرید، ص 134»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که دانش را برای غیرِ خدا فرا گیرد و یا با آن غیر خدا را اراده کند، جایگاه او در آتش است.

40. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : تَقَرَّبوا مِنْ عالِمٍ یدعوکُم من الکبرِ الی التّواضُعِ و من الرّیاءِ الی الاخلاص ... .«عدة الدّاعی، ص 69»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: به عالم نزدیک شوید (و از او علم بیاموزید) که شما را از کبر به فروتنی و از ریاء به اخلاص و از حالت شکّ به یقین و از رغبت و میل به دنیا به زهد و بی رغبتی نسبت به آن و از دشمنی به نصحیت و دلسوزی، فرا می خواند.

http://www.al-shia.org/html/far/2ahl/ahadis/08.htm

تقوی در چهل حدیث


تقوی در چهل حدیث

1. قال رسول‌الله صلی الله علیه و آله : اِنّ أفضَل النّاسِ عبداً من تواضَعَ عَنْ رفعَةٍ.«بحارالانوار، ج 77، ص 179»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بالاترین مردم از جهت مقام بندگی، کسانی هستند که با وجود رفعت شأن و مقام، فروتن و متواضع باشند.

2. قال الامام علی (علیه السلام) : عَلیکَ بالتّواضُعِ؛ فانَّهُ من أعظَمِ العبادَةِ.

«بحار الانوار، ج 75، ص 119»

امام علی (علیه السلام) فرمود: بر شما باد به تواضع و فروتنی، بدرستی که تواضع از بزرگترین عبادات است.

3. قال الامام علی (علیه السلام) : «التّواضُعُ رأسُ العقلِ و التَّکبُّرُ رأس الجَهلِ.

«تصنیف غررالحکم، ص 248، ح 5136»

امام علی (علیه السلام) فرمود: تواضع و فروتنی اساس اندیشه و عقل است و تکبر و غرور مایة جهالت و نادانی است.

4. قال الامام علی (علیه السلام) : أشرَفُ الخَلائقِ التَّواضعُ و الحِلْمُ و لینُ الجانبِ.«تصنیف غررالحکم، ص 249، ح 5142»

امام علی (علیه السلام) فرمود: شریفترین خصلت‌های اخلاقی، تواضع، حلم و بردباری و نرم خویی هستند.

5. قال الامام علی (علیه السلام) : «اَجَلَّ النّاسِ مَنْ وضَعَ نَفْسَهُ.«تصنیف غررالحکم، ص 249، ح 5141»

امام علی (علیه السلام) فرمود: برترین و بزرگوارترین مردم کسی است که فروتن باشد.

6. قال الامام علی (علیه السلام) : التّواضُعُ سُلَّمُ الشَّرَفِ.«تصنیف غررالحکم، ص 249، ح 5146»

امام علی (علیه السلام) فرمود: تواضع و فروتنی نردبان شرافت و بزرگی است.

7. قال الامام علی (علیه السلام) : ما تواضَعَ الّا رَفیعٌ.«تصنیف غررالحکم، ص 249، ح 5154»

امام علی (علیه السلام) فرمود: تواضع نمی کنند مگر انسان‌های بزرگوار و بلند مرتبه.

8. قال الامام العسکری (علیه السلام) : التواضعُ نِعمَةٌ لا یُحْسَدُ علیها.«تحف العقول، ص 489»

امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمود: تواضع و فروتنی نعمتی است که کسی به آن حسادت نخواهد ورزید.

9. قال الامام العسکری (علیه السلام) : ... وَ مَنْ تواضَعَ فی الدُّنیا لاِخوانِهِ فهُوَ عند اللهِ من الصّدّیقین.«بحارالانوار، ج 75، ص 117»

امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمود: کسی که در دنیا در مقابل برادران دینی خویش متواضع و فروتن باشد، در نزد خداوند از صدیقین خواهد بود.

10. قال الامام علی (علیه السلام) : لا حَسَبَ کالتّواضُع.«نهج‌البلاغه، حکمت 109»

امام علی (علیه السلام) فرمود: هیچ حسب و نسبی برای انسان همانند تواضع و فروتنی نیست.(یعنی آن چنان که تواضع موجب سربلندی و افتخار انسان می‌شود هیچ حسب و نسبی این قدر موجب سربلندی انسان نیست.)

11. قال الامام علی (علیه السلام) فی صفة‌المتقین: و مَشیُهُم التّواضُعُ.«نهج‌البلاغه، خطبة 184»

امام علی (علیه السلام) در بیان صفات متقین فرمود: (آن‌ها کسانی هستند) که راه و رفتن ایشان همراه با تواضع و فروتنی است.

12. قال الامام الصادقُ (علیه السلام) : رأسُ الخیرِ التواضُعِ.«بحارالانوار، ج 75، ص 123»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: ریشه همه نیکی‌ها تواضع و فروتنی است.

13. قال الامام الصادق (علیه السلام) لمّا سئل عن التَّواضُعِ: هُوَ أن تَرضی من المجلِسِ بدونِ شَرَفِکَ و أن تُسَلِّمْ عَلی مَن لَقیتَ و أن تترک المراءَ و اِنْ کنتَ محقّاً.«بحارالانوار، ج 78، ص 277»

امام صادق (علیه السلام) در جواب سؤال از تواضع فرمود: تواضع و فروتنی این است که در مجلسی که وارد می‌شوی در جایی بنشینی که پائین‌تر از شأن و مقام توست و بر هرکسی که او را ملاقات می‌کنی سلام کنی و جدل را ترک نمائی اگر چه حق با تو باشد.

14. قال الامام الصادق (علیه السلام) : منَ التّواضُعِ ... أن لاتُحِبَّ أن تُحْمَدَ علی التقوی.«بحارالانوار، ج 75، ص 118»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: از نشانه‌های تواضع این است که دوست نداشته باشی دیگران تقوا و پرهیزگاری تو را ستایش کنند.

15. قال الامام الرضا (علیه السلام) فی جواب السؤال عن حدّ التواضع: التّواضع درجاتٌ: منها أن یعرِفَ المَرْءُ قَدر نفسِهِ فینزّلُها منْزِلَتَها بقلبٍ سلیمٍ ....«اصول کافی، ج 2، ص 124»

امام رضا (علیه السلام) در پاسخ سؤالی از حد تواضع فرمود: تواضع دارای درجاتی است، یکی از آن درجات این است که انسان قدر و منزلت خویش را بشناسد و خود را با قلب پاک و سالمی که دارد در جایگاه مربوط به خود قرار دهد، و هر آن‌چه را که دوست دارد به او داده شود، برای دیگران نیز همان را دوست داشته باشد، اگر از دیگران بدی دید آن را با خوبی جبران نماید، خشم خود را فرو برد و به راحتی مردم را عفو نماید؛ بدرستی که خداوند با نیکوکاران است.

16. قال الامام علی (علیه السلام) : ثلاثٌ هنَّ رأسُ التّواضُعِ: أن یبدَأَ بالسّلامِ مَن لَقِیهُ و یرضی بالدّون من شَرَفِ المجلِسِ و یکرِهُ الریاءَ والسمعه.«کنزالعمال، ح 8506»

امام علی (علیه السلام) فرمود: اساس تواضع و فروتنی سه چیز است: 1) به هرکسی که برخورد نمود آغاز به سلام نماید، 2) در مجلسی که وارد می‌شود به محل پائین‌تر از جایگاه بالای مجلس، راضی باشد، 3) از ریاء و خودنمائی متنفر باشد.

17. قال الامام العسکری (علیه السلام) : من التّواضُعِ السلامُ علی کلِّ من تمرّ به و الجلوس دونَ شرفِ المجلس.«بحارالانوار، ج 78، ص 372»

امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمود: از مصادیق تواضع این است که بر هرکس گذر می‌کنی سلام نمائی و در مجلس در محل پایین‌تر از جایگاه بالای آن نشینی.

18. قال الامام الصادق (علیه السلام) : فیما اُوحیَ الله عز وَ جلَّ الی داوود (علیه السلام) : یا داوود، کَما أنَّ اقرَبَ الناسِ من اللهِ المتواضعون، کذالِکَ أبعَدُ النّاسِ منَ اللهِ المتکبّرون.«اصول کافی، ج 2، ص 123»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: در آن‌چه خداوند به حضرت داوود (علیه السلام) وحی کرده، آمده است: ای داوود، همان طوری که نزدیک‌ترین مردم به من انسان‌های متواضع هستند، دورترین مردم از من نیز انسان‌های متکبر هستند.

19. قال الامام علی (علیه السلام) : تمامُ الشّرَفِ التّواضُعِ.«تصنیف غررالحکم، ص 249، ح 5144»

امام علی (علیه السلام) فرمود: تمام شرافت انسان به تواضع او است.

20.قال الامام علی (علیه السلام) : تَواضَعوا لِمَنْ تَعَلَّمُوا منهُ العِلْمَ و لِمَن تُعَلِّمونَهُ.«تصنیف غررالحکم، ص 249، ح 5145»

امام علی (علیه السلام) فرمود: برای کسی که از او علم می‌آموزید و کسی که به او تعلیم می‌دهید تواضع و فروتنی نمایید.

21. قال الامام علی (علیه السلام) : التّواضُعُ یَرفَعُ، التکبّرُ یَضَعُ.«تصنیف غررالحکم، ح 5158»

امام علی (علیه السلام) فرمود: تواضع و فروتنی مقام و منزلت انسان را رفیع کرده و تکبر و خودخواهی مقام او را پایین می‌آورد.

22. قال الامام علی (علیه السلام) : نَزِّل نفسَکَ دونَ منزِلتِها تُنَزِّلکَ النّاسُ فوقَ منزلتِکَ.«تصنیف غررالحکم، ح 5176»

امام علی (علیه السلام) فرمود: نفس خویش را از مقام و منزلت خود پائین بیاور، آنگاه مردم تو را در جایگاهی بالاتر از آن که داری، قرار خواهند داد.

23. قال الامام علی (علیه السلام) : مَنْ تواضَعَ عَظَّمَهُ اللهُ وَ رَفَعَهُ.«تصنیف غررالحکم، ح 5172»

امام علی (علیه السلام) فرمود: کسی که فروتنی نماید خداوند او را بزرگ نموده و مقام او را بالا می‌برد.

24. قال الامام الکاظم (علیه السلام) : انّ اللهَ لَمْ یَرفعِ المُتَواضِعین بقَدْرِ تواضُعِهِم، ولکن رَفَعَهم بقدرِ عظمتِهِ و مجدِهِ.«تحف العقول، ص 399»

امام کاظم (علیه السلام) فرمود: همانا خداوند انسان‌های متواضع را به میزان تواضع و فروتنی آن‌ها، بالا نمی‌برد، بلکه به میزان مجد و عظمت خود مقام آن‌ها را رفیع می‌گرداند.

25. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ تواضَعَ لِلّهِ رفَعَهُ اللهُ، فهُوَ فی نفسِهِ ضعیفٌ و فی اعیُنِ النّاسِ عظیمٌ و مَنْ تَکَبَّر و ضعَهُ الله ....«کنزالعمال، ح 5737»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که برای خدا تواضع و فروتنی نماید، خداوند مقام او را رفیع و بلند می‌گرداند، پس او در نظر خود، انسان ضعیف کوچکی است اما در نظر مردم عظیم و بزرگ می‌باشد و کسی که تکبّر کرده، خداوند مقام او را پست می‌گرداند، پس او در نظر مردم کوچک و پست خواهد بود در حالی که در نظر خودش بزرگ است و ... .

26. قال الامام الصادق (علیه السلام) : انّ فی السّماء ملکین موکّلینِ بالعبادِ فمن تواضَعَ لِلّه رَفَعاهُ و من تکبَّر وَضَعاهُ.«اصول کافی، ج 2، ص 122»

امام صادق (علیه السلام) فرمود: همانا در آسمان دو ملک مأمور بر بندگان می‌باشند، که هرکس برای خدا تواضع کند او را بالا می‌برند و هرکس تکبر نماید او را پائین آورده (و در نظر مردم کوچک می‌کنند).

27. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : یا علی! و اللهِ لَوْ اَنَّ المتواضِعَ فی قَعْرِ بِئْرٍ لبَعَثَ اللهُ عزّ و جلّ الیه رِیحاً یرفعُهُ فوق الاخیار فِی دولةِ الاشرار.«بحارالانوار، ج 77، ص 53»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، به خدا سوگند، اگر انسان متواضع و فروتن در ته چاهی باشد، خداوند بادی را می‌فرستد و او را بالاتر از بهترین مردم در دولت و حکومت انسان‌های شرور قرار می‌دهد.

28. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ تَرکَ لُبسَ ثوبِ جمالٍ وَ هُوَ یَقدِرُ عَلیهِ تواضُعاً کساهُ اللهُ حلَّةَ الکرامةَ.«بحارالانوار، ج 71، ص 425»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که توان پوشیدن لباس زیبایی را دارد ولی به جهت تواضع و فروتنی از پوشیدن آن خود داری نماید خداوند به او لباس کرامت و جوانمردی می پوشاند.

29. قال الامام علی (علیه السلام) : ثمرة التّواضع المحبَّة.

«تصنیف غررالحکم، ص 249، ح 5179»

امام علی (علیه السلام) فرمود: نتیجه تواضع و فروتنی، محبت و دوستی است.

30. قال الامام علی (علیه السلام) : ثلاثَةٌ یوجِبْنَ المُحَبَّةَ، الدّینُ و التّواضُعُ و السخاءُ.«تصنیف غررالحکم، ح 5181»

امام علی (علیه السلام) فرمود: سه چیز موجب محبت می‌گردد، دین، تواضع و فروتنی و سخاوت و بخشش.

31. قال الامام علی (علیه السلام) : ما أحسَنَ تواضعُ الأغنیاءِ للفُقَراءِ طَلباً لِما عند اللهِ وَ أحسَنُ مِنْهُ تیهُ الفقراءِ علی الأغنیاءِ اتّکالاً علی اللهِ.«نهج‌البلاغه، حکمت 398»

امام علی (علیه السلام) فرمود: چه نیکوست، تواضع و فروتنی اغنیاء برای فقراء به جهت رسیدن به آن چه در نزد خداست (و خداوند وعده فرموده است) و نیکوتر از آن این است که فقراء به جهت توکّل و اعتماد بر خدا نسبت به اغنیاء بی‌توجّه و بی‌تفاوت باشند.

32. قال الامام علی (علیه السلام) : مَنْ تواضَع قلبُهُ لِلّهِ لم یَسْأمُ بدنُه من طاعَةِ اللهِ.«بحارالانوار، ج 78، ص 90»

امام علی (علیه السلام) فرمود: کسی که قلبش برای خداوند خاضع و فروتن باشد، بدنش از عبادت و اطاعت پرودگار خویش خسته نمی‌شود.

33. قال الامام علی (علیه السلام) : التواضُعُ یَنْشُر الفضیلةَ.«تصنیف غررالحکم، ص 248، ح 5131»

امام علی (علیه السلام) فرمود: تواضع موجب نشر و آشکار شدن فضیلت می‌شود.

34. قال الامام علی (علیه السلام) : التواضعُ ثمرة العلمِ.«تصنیف غررالحکم، ص 248، ح 5129»

امام علی (علیه السلام) فرمود: تواضع و فروتنی نتیجه و ثمرة علم و آگاهی است.

35 قال الامام علی (علیه السلام) : لایُستعانُ ... علی التَّواضُعِ الّا بسلامَةِ الصّدر.«بحار‌الانوار، ج 78، ص 7»

امام علی (علیه السلام) فرمود: انسان، موفّق به تواضع و فروتنی نمی‌شود، مگر این‌که دارای سینه و قلب پاک و سالم باشد.

36. قال الامام علی (علیه السلام) : و انّه لا ینبغی لمِنْ عَرَفَ عظمَةَ اللهِ أن یتعظَّمَ فانّ رفعَةَ الذّین یعلمون عَظَمَتُه أن یتواضَعُوا لَه.«نهج‌البلاغه، ‌خطبة 147»

امام علی (علیه السلام) فرمود: برای کسانی که به عظمت خداوند آگاه هستند سزاوار نیست که اظهار بزرگی کنند، پس همانا بزرگی و رفعت مقام افرادی که به عظمت خداوند آگاهی دارند در این است که برای او تواضع و فروتنی نمایند.

37. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مالی لا أری علیکُم حلاوَةَ العبادَةِ؟ قالوا: و ما حلاوَةُ العبادَةِ؟ قال: التواضعُ.«تنبیه الخواطر، ج 2، ص 201»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: چه شده است که من شیرینی عبادت را در شما نمی‌بینم؟ اصحاب عرض کردند: شیرینی عبادت چیست؟ حضرت فرمود: تواضع و فروتنی (در برابر پروردگار).

38. قال الامام علی (علیه السلام) : مَنْ أتی غنیّاً فتواضَعَ لَهُ لِغناهُ ذَهَبَ ثُلثا دینِهِ.«نهج‌البلاغه، حکمت 219»

امام علی (علیه السلام) فرمود: کسی که در نزد انسان ثروتمندی وارد شود و به خاطر ثروتش برای او تواضع و فروتنی نماید دو ثلث از دین خود را از دست داده است.

39. قال رسول الله صلی الله علیه و آله : مَنْ أتی ذامَیْرَةٍ فتَخَشَّعَ لَهُ طلبَ ما فی یَدیْهِ، ذهَبَ ثُلثا دینِهِ.«بحارالانوار، ج 73، ص 169»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که در نزد انسان ثروتمندی وارد شود و برای او خشوع و تواضع نماید تا مال و ثروتی از او بگیرد، دو سوم از دین خود را از دست می‌دهد.

40. قال الامام علی (علیه السلام) :عَلیکَ بالتّواضُعِ؛ فانَّهُ من أعظَمِ العبادَةِ.«بحار الانوار، ج 75، ص 119»

امام علی (علیه السلام) فرمود: بر شما باد به تواضع و فروتنی، بدرستی که تواضع از بزرگترین عبادات است.

توبه در چهل حدیث


توبه در چهل حدیث

1. قال الامام علی (علیه السّلام) : التّوبةُ ندمٌ بالقَلبِ و اسْتِغفارٌ باللّسانِ و ترکٌ بالجوارح و اِضمارٌ ان لا یَعودَ.«تصنیف غرر الحکم، ص 194، ح3777»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: توبه عبارت است از: پشیمانی قلبی از انجام گناه و استغفار و طلب آمرزش با زبان و ترک گناه با اعضاء و جوارح و تصمیم به اینکه دیگر آن گناه را انجام ندهد.



2. قال الامام الباقر (علیه السّلام) : انّ اللهَ اشدُّ فَرِحاً بِتَوبَةِ عبدِهِ مِن رجلٍ اضلَّ راحلَتَهُ و زادَهُ فی لیلَةٍ ظلماءَ فَوَجدهما. «اصول کافی، ج4، ص 180»

امام باقر (علیه السّلام) فرمود: همانا خداوند به بازگشت و توبة‌ بندة خود، شادمان تر از شخصی است که در شب تاریک مرکب و زاد و توشة راه خود را گم کرده بود و سپس پیدا می کند.

3. قال الامام علی (علیه السّلام) : مَنْ تابَ تابَ اللهُ علیهِ و اُمِرَت جوارِحُهُ ان تستَرَ علیه و بقاعُ الارضِ ان تَکتَمَ علیه و اُنسیتِ الحفَظةُ ما کانَتْ تکتُب علیهِ.«بحارالانوار، ج 6، ص 28»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: هر کس توبه کند و به سوی خدا بازگردد خداوند نیز به سوی او بازگشت می کند، به اعضاء و جوارحش دستور داده می شود گناهان او را بپوشانند، به نقاطی از زمین که در آن گناه انجام داده نیز دستور داده می شود که گناه و سرّ او را مخفی کنند و فرشتگانِ نویسندة‌ اعمال نیز گناهان و کردارِ او را فراموش می کنند.

4. قال الامام علی (علیه السّلام) : الذّنوبُ الدّاءُ و الدّواءُ الاستغفارُ و الشّفاءُ ان لا تعودَ.«تصنیف غرر الحکم، ص 194، ح3778»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: گناهان درد و بیماری هستند، دوای آنها استغفار است و شفای کامل وقتی حاصل می شود که دیگر آنها را مرتکب نشود.

5. قال الامام علی (علیه السّلام) : ... ان الاستغفارَ درجةُ العلّیّین و هو اسمٌ واقعٌ علی ستّة معانٍ: اولّها: النّدَمُ علی ما معنی و الثانی العزمُ علی ترکِ العَودِ الیهِ ابداً و الثالّث... . «بحارالانوار، ج 6، ص 36»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: ... استغفار و طلب آمرزش از درجات علیین است و دارای شش شرط می باشد: اول اینکه شخص توبه کننده از (گناهان) گذشته خود پشیمان باشد. دوم اینکه عزم و تصمیم جدی بر عدم بازگشت به سمت گناه داشته باشد. سوم اینکه حقوق مردم را به آنها بازگرداند. چهارم اینکه تمام واجباتی را که ترک کرده و حقوقی که از خدا بر گردن اوست به جا آورد. پنجم اینکه گوشتهائی را که از حرام بر بدنش روئیده با گریه و انابه آب کند تا گوشت جدید بروید و ششم اینکه سختی طاعت و عبادت خدا را بر جسمش بچشاند، همان طور که شیرینی معصیت را چشانده است و بعد از تحقق آن شرائط، استغفار کند.

6. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : لیسَ شیٌ احبُّ الی اللهِ من مؤمنٍ تائبٍ او مومنةٍ تائبةٍ.«بحارالانوار، ج 6، ص 21»

رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: هیچ چیزی نزد خداوند محبوبتر از زن یا مرد مومنی که توبه کند، نمی باشد.

7. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : انّ الله یُحِبُّ العبدَ ان یَطلُبَ الیه فی الجرمِ العظیمِ و یُبغِضُ العبدَ أن یستَخِفَّ بالجرمِ الیسیر.«اصول کافی، ج4، ص 180»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: همانا خداوند دوست می دارد بنده ای را که در گناهان بزرگ از او طلب آمرزش می کند و دشمن می دارد بنده ای را که گناهان کوچک خود را ناچیز می شمارد.

8. قال الامام علی (علیه السّلام) : النّدمُ اَحدَ التَّوبَتین.«مستدرک الوسائل. ج 2، ص 346»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: پشیمانی از گناه یکی از روشها و اقسام توبه و استغفار است.

9. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : مَن لَم یَندُبْ علی ذَنْبٍ یَرتکبُهُ فلَیسَ بمومِنٍ و لَمْ تَجِبْ لَهُ الشَّفاعَةَ.«وسائل الشیعه، ج 6، ص 266»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: کسی که به خاطر گناهی که مرتکب می شود، توبه نکند، مؤمن نیست و شفاعت شامل حال او نمی شود.

10. قال الامام علی (علیه السّلام) : مَن اُعطی التوبَةُ لَمْ یحرُمِ القبول و مَنْ اُعطی الاستغفار لم یحرمُ المغفرةَ.«بحارالانوار، ج 69، ص410»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: کسی که توفیق توبه به او داده شود محروم نمی شود از قبولش و کسی که استغفار و طلب آمرزش کند از آمرزش پروردگار محروم نخواهد شد.

11. قال النبی صلّی الله علیه و آله : التّائبُ من الذّنبِ کمَن لا ذنبَ لَهُ.«بحارالانوار، ج 6، ص 21»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: کسی که از گناه خویش توبه کند همانند کسی است که گناهی ندارد.

12. قال الامام علی (علیه السّلام) : ترکُ الخطیئةِ اَیْسَرُ مِنْ طَلَبِ التّوبَةِ و لَمْ مِنْ شهوةِ ساعَةٍ اورثَتْ حزناً طویلاً.«مجموعة ورّام، ص 363»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: ترک گناه آسانتر از درخواست توبه از پروردگار است و چه بسا لذت ساعتی شهوترانی، موجبِ یک عمر پشیمانی خواهد شد.

13. قال الامام علی (علیه السّلام) : تَعَطَّروُا بالاستغفارِ، لا تَفضَحُکُم روائِح الذُّنوبِ.«بحارالانوار، ج 6، ص 22»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: به وسیلة استغفار و توبه خویشتن را معطر و خوشبو سازید، تا بوهای زننده و نامطبوع گناهان رسوایتان نسازد.

14. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : اذا اَذْنَبَ الرّجلُ یخرُج فی قلبِهِ نکتَةٌ سَوْداءُ فاِنْ تابَ انْمَحَت و ان زادَ زادَتْ حتّی تغلِبَ علی قلبِهِ فَلا یفلِح بعدَها ابداً.«بحارالانوار، ج 70، ص 327»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: زمانی که انسان گناهی را مرتکب شود نقطه ای سیاه در قلب و روح او ایجاد می شود، اگر توبه کند پاک می شود و اگر بر گناهان خود بیفزاید بر آن سیاهی نیز افزوده می شود تا جائی که تمام قلب او را فرا گیرد که بعد از آن هیچ گاه رستگار نخواهد شد.

15. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : انّ رسولَ اللهِ صلّی الله علیه و آله کانَ یتوبُ الی اللهِ عزّوجلّ فی کلِّ یومٍ سبعینَ مرَّةٍ من غیرِ ذنبٍ.«بحارالانوار، ج 7، ص 316»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: همانا رسول خدا صلّی الله علیه و آله بدون اینکه گناهی را مرتکب شوند در هر روز هفتاد مرتبه استغفار نموده و طلب آمرزش از پروردگار می کردند.

16. قال الامام الجواد (علیه السّلام) : تأخیرُ التّوبَةِ اغتِرارٌ و طولُ التّسویفِ حیرَةٌ.«بحارالانوار، ج 6، ص 30»

امام جواد (علیه السّلام) فرمود: به تأخیر انداختن توبه (از بی خبری و غفلت) موجب ضرر است و بیش از حدّ امروز و فردا کردن (برای توبه) موجب حیرت و گمراهی است.

17. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : انّ اللهَ عزَّوجلَّ یقبَلُ توبةَ العبدِ ما َلمْ یُغَرْ غِرْ.«بحارالانوار، ج 6، ص 19»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: خداوند توبة بنده اش را می پذیرد تا زمانی که نَفَس به حنجره اش نرسد (قبل از جدائی روح از بدن).

18. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : أحدَثَ لکلِّ ذَنبٍ توبةً، السِّرُ بِالسّرِ و العلانیةُ بالعَلانیةِ.«بحارالانوار، ج 77، ص 127»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: برای هر گناهی توبه ای قرار داده شده است، گناهان سرّی، توبه اش سرّی است گناهان علنی مستلزم توبة‌ آشکار هستند.

19. عَنْ شیخٍ من النخع قال: قلتُ لابی جعفَر (علیه السّلام) : انّی لم أزل والیاً منذُ زمنِ الحجّاج الی یومی هذا فهل لی من توبةٍ؟... قال: لا، حتّی تودّی کلَّ ذی حقٍّ حقَّه؟.«بحارالانوار، ج 75، ص 329»

شخصی از امام باقر (علیه السّلام) پرسید که من از زمان حجّاج تاکنون والی بر مردم بوده ام آیا می توانم از گناهانم توبه کنم (و راهی برای بازگشت من می باشد)؟ امام ساکت بودند و جواب ندادند. شخص دوباره سؤال کرد. امام فرمود: راهی برای توبه ات نیست، مگر اینکه حقوق تمام کسانی را که ضایع کرده ای به آنان بازگردانی.

20. قیل لعلی (علیه السّلام) : مَا التّوبةُ النّصوحُ؟ فقال (علیه السّلام) : نَدَمٌ بالقلبِ و استغفارٌ باللّسانِ و القَصدُ عَلی ان لا یعودَ.«تحف العقول، ص 232»

از امام علی (علیه السّلام) سؤال شد: مراد از توبة‌ نصوح چیست؟ حضرت فرمود: پشیمانی قلبی از گناه، استغفار و طلب مغفرت زبانی و تصمیم و قصد جدی بر اینکه دیگر به سمت گناه نرود.

21. عن ابی الحسن الاخیر (علیه السّلام) و قَدْ سئِلَ عن التّوبَةِ النّصوح ما هِیَ؟ فکتَبَ (علیه السّلام) : ان یکونَ الباطنُ کالظّاهرِ و افضَلُ مِنْ ذلک.«معانی الاخبار، ص 174»

از امام هادی (علیه السّلام) دربارة معنای توبة‌ نصوح سؤال شد، حضرت اینگونه مرقوم فرمود: توبة نصوح عبارت است از اینکه باطن انسان همانند ظاهر او و بلکه بهتر از ظاهرش باشد.

22. قال الامام الباقر (علیه السّلام) : التّائبُ من الذّنْبِ کَمَنْ لا ذَنْبَ له و المُقیمُ علی الذّنبِ و هُوَ مستَغفِرٌ منهُ کالمستهزِءُ.«محجة البیضاء، ج 6، ص 60»

امام باقر (علیه السّلام) فرمود: کسی که از گناه توبه کند همانند انسان بی گناه است و کسی که در حال ارتکاب گناه طلب آمرزش کند و استغفار بگوید همانند کسی است که (خداوند را) مسخره کرده است.

23. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : انّ العَبْدَ لَیَذْنِبُ الذّنْبَ فَیدخُلُ به الجَّنةَ. قیلَ کیفَ ذلکَ یا رسولَ اللهِ؟ قالَ: یکونُ نَصَب عینَیْهِ تائباً مِنْهُ فاراً فمازالَ حتّی یدخُلَ الجَنَّةًَ.«محجة البیضاء، ج 7، ص 24»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: بدرستی که گاهی بنده ای به واسطة گناهی که انجام داده است وارد بهشت می شود. از حضرت سؤال شد: چگونه می شود ای رسول خدا کسی به سبب گناه وارد بهشت شود؟ حضرت فرمود: گناهش پیوسته در مقابل دیدگان اوست، به واسطة‌ گناهی که انجام داده به سوی خدا بازگشته و توبه نموده و پیوسته مراقب خود است و از گناه فرار می کند تا اینکه در آخر به بهشت داخل خواهد شد.

24. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : شابٌّ تائبٌ، اَجْرُهُ کَاَجرِ یحیَی بنِ ذکریّا (علیه السّلام) .«مجموعة ورّام، ص 329»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: پاداش و اجر جوانی که توبه می کند همانند اجر یحیی (از پیامبران الهی که به شهادت رسید) فرزند زکریا است.

25. قال الامام علی (علیه السّلام) فی وصفِ التّائبین: غَرَسُوا اشجارَ ذُنُوبِهم نَصْبَ عُیُونِهِم و قُلوبِهِم و سَقَوْها بماءِ النَّدَمِ فأثَمَرَتْ لَهُمُ السَّلامَةَ وَ اعقَبَتْهُم الرّضا و الکَرامَةَ.«بحارالانوار، ج 77، ص 72»

امام علی (علیه السّلام) (در بیان اوصاف توبه کنندگان) فرمود: آنان نهال ها و درخت های گناه و کارهای زشت را در برابر چشمان و دلهای خویش کاشته و با آب پشیمانی و ندامت آبیاری شان کرده اند که برای ایشان میوه های عافیت و سلامت به بار آورده و خشنودی و بزرگواری برای آنان به دنبال دارد.

26. قال الامام الباقر (علیه السّلام) : کُلَّما عادَ المومِنُ بالاستغفارِ و التَّوبَةِ عادَ اللهُ علیهِ بالمَغفِرَةِ و انّ الله غفورٌ رحیم... .«وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 16، ص79»

امام باقر (علیه السّلام) فرمود: هر گاه شخص با ایمان، همراه با طلب آمرزش و توبه به سوی خدا بازگردد خداوند نیز با بخشش و مغفرت خویش به سوی او باز می گردد و بدرستیکه خدا بخشنده و مهربان است، توبة‌ بندگان خویش را می پذیرد و از گناهان آنها چشم پوشی می کند، پس بترسید و برحذر باشید از اینکه اهل ایمان را از رحمت خدا مایوس و ناامید گردانید.

27. قال الامام علی (علیه السّلام) : لا شَفیعَ انجح من التَّوبةِ.«بحارالانوار، ج 6، ص 19»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: هیچ شفیع و پشتیبانی نجات دهنده تر از توبه نیست.

28. قال الامام علی (علیه السّلام) : تُوبُوا الی اللهِ عزّوجَلَّ و ادخُلُو فی محبَّتِهِ. فانّ اللهَ یُحبُّ التّوابینَ و یحبّ المُتَطَهرّینَ و المومِنُ توّابٌ.«بحارالانوار، ج 6، ص 21»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: توبه کنید و به سوی خداوند عزوجل بازگشته و در محبت او داخل شوید، پس همانا خداوند انسان های توبه کننده و پاک را دوست دارد و انسان مؤمن نیز توبه کننده است.

29. قال الامام الصادق (علیه السّلام) : التّوبَةُ حبلُ اللهِ و مَدَدُ عنایَتِهِ و لابّد لِلْعبدِ من مداوَمَةِ التّوبةِ علی کلِّ حالٍ.«بحارالانوار، ج 6، ص 31»

امام صادق (علیه السّلام) فرمود: توبه ریسمان خدا و عنایت خاص او به بندگان خویش است و برای بنده شایسته است که در هر حال توبه نموده و به سوی پروردگار خویش باز گردد.

30. قال الامام علی (علیه السّلام) : التَوبَةُ تُطَهِّرُ القلوبَ و تَغسِلُ الذّنوب.«تصنیف غررالحکم، ص 195، ح 3837»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: توبه قلبها را پاکیزه نموده و (آثار) گناهان را می شوید.

31. قال الامام علی (علیه السّلام) : بالتَّوبَةِ تُکَفِّرُ الذّنُوبَ.«تصنیف غررالحکم، ص 195، ح 3839»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: توبه کفاره و پاک کنندة گناهان است.

32. قال الامام علی (علیه السّلام) : سِلاح المُذْنِبِ الاستغفار.«تصنیف غررالحکم، ص 195، ح 3828»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: سلاح انسان گناهکار استغفار و طلب آمرزش است.

33. قالرسول الله صلّی الله علیه و آله : اِنَّ للقُلُوبِ صداٌ کَصَدْأِ النُّحاسِ فاجلوها بالاستغفارِ وَ تَلاوةِ القرآنِ.«بحارالانوار، ج 3، ص 284»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: همانا برای قلوب زنگاری است همانند زنگار فلزات، پس آنها را به وسیلة استغفار و تلاوت قرآن صیقل دهید.

34. قال الامام علی (علیه السّلام) : عَجِبْتُ لِمَنْ یَقنُطُ و مَعَهُ النَّجاةُ و هو الاستِغْفارُ.«تصنیف غررالحکم، ص 195، ح 3849»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: تعجب می کنم از کسی که از رحمت خدا نا امید است در حالی که راه نجات و رستگاری دارد و آن استغفار و طلب آمرزش است.

35. قال الامام علی (علیه السّلام) : التّوبَةُ تَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَةَ.«تصنیف غررالحکم، ص 195، ح 3835»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: توبه رحمت پروردگار را نازل می کند.

36. قال الامام علی (علیه السّلام) : ثَمَرةُ التَّوبَةِ اِسْتِدْراکُ فَوارِطِ النَّفس.«تصنیف غررالحکم، ص 195، ح 3840»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: نتیجة توبه جبران کوتاهی و ضعف های نفس می باشد.

37. قال الامام علی (علیه السّلام) : یَسیرُ التَّوبةِ و الاستغفارِ یُمَحّص المَعاصی.«تصنیف غررالحکم، ص 196، ح 3847»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: اندکی توبه و طلب‌ آمرزش موجب پاک شدن گناهان خواهد شد.

38. قال الامام علی (علیه السّلام) : لَو انَّ النّاسَ حینَ عَصَوْا اتابُوا استَغْفَرُوا لَم یُعَذِّبُوا وَ لَم یَهلِکُوا.«تصنیف غررالحکم، ص 196، ح 3842»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: اگر مردم همان زمانی که گناه می کردند، (پشیمان شده و دست از گناهشان بر می داشتند) و توبه و استغفار می نمودند، عذاب الهی شامل آنها نمی شد و هلاک نمی گشتند.

39. قال الامام علی (علیه السّلام) : عاصیُ قرُّ بِذُنُوبِهِ خیرٌ مِن مُطیعٍ یفتَخِرُ بِعَمَلِهِ.«تصنیف غررالحکم، ص 195، ح 3812»

امام علی (علیه السّلام) فرمود: گناه کاری که به گناهان خویش اقرار کند (پشیمان شود)، بهتر از انسان مطیع و عبادت کننده ای است که به عمل خویش فخر نماید.

40. قال رسول الله صلّی الله علیه و آله : مَنْ اکثَرَ الاستغفارُ جَعَل اللهُ لَهُ من کلِّ همٍّ فَرَجاً وَ مِنْ کلِّ ضیقٍ مَخرَجاً و رزقُهُ من حیثُ لا یحتسِبُ.«بحارالانوار، ج 93، ص 284»

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: هر کس فراوان استغفار نماید خداوند او را از هر غم و غصه ای رهائی می بخشد و در هر تنگنائی راهی را به سویش می گشاید و به او از جائی که گمان نمی کند رزق و روزی می دهد.

http://www.al-shia.org/html/far/2ahl/ahadis/10.htm